Hee goade mee, Brabantse gezelligheid,

Wa is da kan de gij oe eege afvroage.
Nou as ge daor al mee begint dan is ut bijna nie mir uit te legge.
Ik zee, Frank wa zie ik er naer uit om wir is een leuk en positief verslag te schrijve over onze toertocht.
En dat ga ik doen ook met alle positieve ingrediënten die er weer (is eigenlijk altijd zo) zijn in de aanloop en voorbereidingen van onze Carbidbus TT op 24 september 2016.
Voorpret wordt dat ook wel genoemd.
En dan is het de kunst dat iedereen maximaal mee kan genieten, ja dat heb ik wel meegemaakt in de voorbereidingen met de mensen Jan de Laat en de familie Sanders die ik beide nooit ontmoet had, van te veure dan he, heel gemoedelijk.
Dit van te voren geschreven hebbende dan nu het verslag van de Toertocht.
Alles viel op zijn plek die dag kan je wel zeggen.
Nou niet helemaal, Gertjan moest zich ziek melden dus dat was dan weer even minder.
‘s Morgens op tijd vertrokken, met een heel klein clubje maar niet minder gezellig ook samen met hond Fientje bij Louise achterop in haar mandje.
En weer bleek het lastig om met een groep een tijdschema aan te houden.
Gerda reed op onze langzame Solex, haar eigen snelle is bij Cor in de reparatie, en zo haalden we maar net de 25 km gemiddeld en we wilden toch graag een kop koffie drinken is Esch.
Dan maar Jan even gebeld, nee ut is nie erg da gu wa laoter komt.
Eenmaal bij Jan aangekomen ging er een wereld voor ons open, wat daar allemaal bedacht en ontwikkeld wordt voor de Solexracerij door Jan de Laat en zijn vriendenschaar.
Het simpelste was wel de gemodificeerde carburateur dat het gas werkt als bij een gewone bromfiets.
En dan de Solex koppeling die zij (hun)(hullie) vervangen door een echte variomattic.
Heb je dit allemaal gezien en gehoord dan snapte dat Jan zijn damesteam kampioen geworden is met de 24 uurs van Heeswijk Dinter.
Een combinatie van een super conditie van de dames (24 uur met z’n 3 en) en de technieken verwerkt in deze Solex.
Het was de bedoeling dat wij een uurtje bij Jan zouden zijn maar na anderhalf uur moesten we Piet nog meetrekken om weg te komen zo interessant was het allemaal bij Jan de Laat, bedankt jongen!!
Toen op naar de familie Sanders aan de andere kant van Boxtel, mevrouw stond ons al op te wachten, leuke en gastvrije mensen. (Brabants gemoedelijk)
De foto’s op de website vertellen er meer over.
Louise heeft nog nooit tijdens een Carbibusrit zo luxe haar aaikes gebakke.
Echt op ons gemak aan gedaan en weer verder.
Nog even liep de ketting van Cees zijn Berini eraf maar dat werd ook weer gezamenlijk opgelost met zoveel techneuten in de groep.
Terrasje gepikt, Arie Ewout trakteerde omdat hij jarig was, want die wie jarig is die trakteert was onze stelling.
Terug bij de auto werd besloten om bij ‘t Hart van Genderen te gaan eten met de groep en zo hadden we weer mooi een gezellige dag achter de rug.
Gewoon omdat het kan.

Op zaterdag 21 september (het is 2013) was het zover.
Iedereen (nou ja bijna dan) afgewacht of het mooi en droog zou worden en redelijk op tijd bij ons vertrouwde dorpshuis.
Nog even weg voor de peut en kijken : wie missen we nog ?
Bas zijn lief moest werken en Louise en Cor zouden later aansluiten, alleen de afdeling Gorkum verraste ons door niet op tijd te zijn.
Uiteindelijk gearriveerd waren we weer gelukkig met de aanwezigheid van Huib die vandaag de bezemwagen bestuurde.
Daarmee was ook de grootste spanning eraf toen we hoorden van Meeuwis dat we via de Peereboom naar de Vissershang zouden rijden.
Ook was uitgelekt dat we naar de Wofsburcht in Wijk zouden gaan waar ik ook nog een adresje had daar vlakbij met een verzameling klassieke brommers en motoren.
Over de Peereboom een heel eind rijden zo via Hank en doodop belanden we aan de Vissershang op het terras.
In ieder geval Meeuwis die kennelijk wilde afvallen en daarom waarschijnlijk het grootse eind gefietst had met zijn Solex.
Gelukkig hadden we op de Peereboom behalve de befaamde bakplaat en eitjes ook Cor meegenomen en die kon het gedoe van Meeuwis niet aanzien.
Wat schoonblazen en aftappen en daar gingen we weer. gezegd moet worden dat Meeuwis behalve werken ook de mooiste natuurplekjes weet te vinden.
Pompveld, Eendenveld enz. en feilloos er doorheen hoor. Echt mooi.
Enfin na de Vissershang binnendoor langs het oude haventje (dat uiteraard allang doodlopend maar wel nostalgisch is) met het pas-op-voor-de-goot-huis richting Nieuwendijk.

Ondertussen was in de haven ook Evert met zijn Zuid-Amerikaanse verrassing aangesloten, en galant zo ‘tie is: hup op de Solex ermee en rijden maar.
En ja…………… dat deed ze meteen goed ook.

Voor de  middagpauze, het eitje bakken had Meeuwis een goede aangesproken met als resultaat een gezellig samenzijn bij de Fam. Akkerbouwer in Nieuwendijk.

Al snel werd duidelijk dat er een hoog terras gehakte in kwam geslopen deze dag want zowel bij de korfbal in Almkerk (mooi honk en veel leden trouwens, wie zou daar voorzitter van zijn?) als bij het fort in Sleeuwijk werden de terrasfaciliteiten goed gebruikt.
Zo goed dat we geen Volkswagen oid iets dergelijks meer te zien krijgen. Wat dan wel? Nou een prachtig A27 koor dat blij was met onze aanwezigheid en enthousiaste reacties, een blonde schone die bier rondbracht en zo van de kook was dat Frank wel 4 verschillende niet bestelde bieren voor zijn neus kreeg en geland zo als hij is de laatste soort maar aannam  als zijnde de juiste.
Bij de korfbal kregen we ook nog een rondleiding voor de liefhebbers.
Na Waardhuizen zijn we nog door een natuurgebied gekronkeld en zo beland in Genderen bij Brammetje dat tegenwoordig het hof van Genderen heet.
De jongelui die dat tegenwoordig runnen doen dat met verve en nadat Louise en Gerda de echtheid van de eigenaresse getoetst hadden, mochten we lekker gaan eten.
Genoeg, lekker, gezellig en dus kijken we allen waarschijnlijk terug op een geslaagde dag met dank aan Gerda, Louise (voor de catering) Frank organisatie en financiën, Cor voor het op het op gang houden van Meeuwis zijn Solex en het eitjes bakken, ook de uitzetter Meeuwis Millenaar himself en alle deelnemers voor het meerijden.

Mooi toch.

Zoals voorgenomen zijn we deze keer vertrokken van uit Zaltbommel.
Daar aangekomen bij de haven eerst koffie drinken en werden we verrast door Joche.
Joche tracteerde vanwege de geboorte van hun zoontje Djurre en had lekkere Belgische koeken meegebracht.
Daarna vertrokken en eerst even door het centrum van Zaltbommel en ook een rondje kerk gedaan.
Zo over de dijk onder de A2 en de spoorlijn door.
Hier ging Andre met de bezemwagen eventjes zijn eigen weg en zijn wij over het fietspad via Hurwenen richting Rossem gereden.
Onze bestemming was Maasbommel, waar Lard en Corry een Solexmuseum hebben.
Met Lard was afgesproken dat Cor daar ook zijn aaikes mocht bakken dus het streven was om daar rond de middag te zijn.
Onderweg had de Solex van Meeuwis nog wat technische problemen die gelukkig ter plekke opgelost konden worden.
Maar toch moest er in Maasbommel nog wat gesleuteld worden hier en daar, ook Joche had nog een lek bandje.
Eenmaal in Maasbommel aangekomen werden we verrast door wel de heel mooie locatie die Lard en Corry daar hebben , hun Solexmuseum Warempel.
Wij hadden nog lekkere koeken van Joche genoeg om met Lard en Corry te delen en Cor had weer kwarteleieren meegebracht en de rest wat we hadden meegenomen dus culinair zijn we weer verwonnen door Louise en Gerda.
Daarna kwam het moment dat Lard eindelijk zijn verhaal kwijt kon en legde o.a. uit waardoor de naam Warempel aan hun museum gegeven was.
Er was gesprekstof genoeg en te zien.
Ook over de evacuatie in 1995 vanwege het hoge water daar.
Het viel nog niet eens mee om er weg te komen, uiteindelijk toch maar gedaan.
Daarna vertrokken richting Wamel en daar overgevaren met de fietspont naar Tiel.
Daar ook even rond gereden door de stad en zo verder richting Ophemert.
Door Ophemert gereden en er is daar een kasteel dus een foto moest daar genomen worden voor Bas zijn andere hobby.
We maakten er ook een ha, ha, ha, moment mee veroorzaakt door een mijnheer die volgens ons op zijn minst heel chagrijnig was en een heel slechte dag had.
Ook van menig was ons daarin te moeten delen door ons met een dikke krop te verwittigen dat we zo snel mogelijk moesen maken dat we weg kwamen, als een stelletje kwajongens.(dat zijn we ook wel, zeker als we zulke “mijnheren” tegen komen)
Verder over Varik en Heesselt waar opviel dat de stoepen zo lang zijn door de hoogte van de dijk, ook het vele fruit in Flipjesland.
Dan via Opijnen, Neerijnen, Waardenburg zo over de Bommelse brug weer terug.
Hele mooie route, heel mooi weer en een mooie dag hebben we weer meegemaakt.